" o mundo enteiro é un gran teatro "
William Shakespeare
Buscar este blog
sábado, 5 de noviembre de 2011
a vinganza sérvese con palabras...
<<...Xa supoñía eu que tiña un namorado. Sen dúbida estanse abrazando como fan nos libros...El dille "ámote"? E ela? É... a súa amante?, pensou con vergonza e repugnancia, mesturadas cunha escura ansiedade: "Libre, soa cun home...qué feliz se sentirá...Irán ao Bois, sen dúbida. Ogallá mamá os pillase...Ah, canto me gustaría! -díxose apertando os puños-. Pero non, os namorados soen ter sorte, son felices, están xuntos, abrázanse...O mundo está cheo de homes e mulleres que se aman...Por que eu non?"
A súa carteira de colexiala randeaba colgando das súas mans. Mirouna con xenreira, despois salaiou, xirou paseniño sobre os talóns e atravesou o patio. Chegaba tarde. A señorita Isabelle diría: "É que non che ensinan que a puntualidade é o primeiro deber dunha rapaza ben educada para cos seus profesores, Antoinette?
"É parva, vella e fea..." pensou con exasperación. ...>>
(El baile. Irène Némirovsky)
Suscribirse a:
Entradas (Atom)