in memoriam....Antonio Tabucchi (1944-2012)

Como homenaxe ao autor de "Sostiene Pereira", un dos referentes literarios da nosa época, rescatamos as súas palabras ... ao responder á pregunta: Por que escribe Tabuchi? 

 Preferiría formular a pregunta así: Por que se escribe? Hai tiempo, cando era novo , escoitei a Samuel Beckett responder: "Non me queda outra". As respostas posibles son todas plausibles pero cun punto de interrogación. Escribimos porque tememos a  morte? Porque  temos medo de vivir? Porque temos nostalxia da infancia? Porque o tempo pasado correu axiña ou porque queremos detelo? Escribimos porque a causa da saudade semtimos nostalxia, arrepentimento? Porque queriamos ter feito unha cousa e non a fixemos ou porque non deberíamos ter feito algo que fixemos e non debiamos? Porque estamos aquí e queremos estar aló e se estivésemos alá nos tería resultado mellor quedar acó? Como dicía Boudelaire: a vida é un hospital onde cada enfermo quere cambiar de cama. Un pensa que  curaría máis rápido  se estivese á beira da ventá e outro cre que estaría mellor xunto á calefacción.

                      (tomamos prestado este texto do blog: La silla prestada)

o amor, coma todo, cuestión de palabras.................Luís García Montero

     EL AMOR                                                                             O amor
Las palabra son barcos                                            As palabras son barcos
y se pierden así, de boca en boca,                          e pérdense así, de boca en boca,
como de niebla en niebla.                                        como de nebra en nebra.
Llevan su mercancía por las conversaciones      Levan a súa mercadoría polas 

                                                                                                                        conversacións                

                                                                                                                                    
sin encontrar un puerto,                                         sen atopar un porto,      
la noche que les pese igual que un ancla.             a noite que lles pese igual ca unha áncora.  


Deben acostumbrarse a envejecer                       Deben afacerse a envellecer
y vivir con paciencia de madera                           e vivir con paciencia de madeira
usada por las olas,                                                   usada polas ondas,        
irse descomponiendo,dañarse lentamente          irse descompoñendo, danarse lentamente,
hasta que a la bodega rutinaria                            ata que á bodega rutineira
llegue el mar y las hunda.                                       chegue a mar e as afunda.


Porque la vida entra en las palabras                  Porque a vida entra nas palabras
como el mar en un barco,                                     como a mar nun barco,
cubre de tiempo el nombre de las cosas             cubre de tempo o nome das cousas
y lleva a la raíz de un adjetivo                              e leva á raíz dun adxectivo
el cielo de una fecha,                                              o ceo dunha data,
el balcón de una casa,                                            o balcón dunha casa,
la luz de una ciudad reflejada en un río.             a luz dunha cidade reflexada nun río. 


Por eso, niebla a niebla,                                       Por iso, nebra a nebra,
cuando el amor invade las palabras,                 cando o amor invade as palabras, 
golpea sus paredes, marca en ellas                    golpea os seus muros, marca neles
los signos de una historia personal                    os signos dunha historia persoal
y deja en el pasado de los vocabularios            e deixa no pasado dos vocabularios
sensaciones de frío y de calor,                            sensacións de frío e de calor,
noches que son la noche,                                     noites que son a noite,
mares que son el mar,                                          mares que son a mar,
solitarios paseos con extensión de frase           solitarios paseos con extensión de frase
y trenes detenidos y canciones.                          e trens detidos e cancións.


Si el amor, como todo, es cuestión de palabras,
                                                                             Se o amor, coma todo, é cuestión de palabras,
acercarme a tu cuerpo fue crear un idioma.
                                                                             Achegarme ao teu corpo foi crear un idioma.


                            (El amor.CINCUENTENA .Luís García Montero)
                            tradución libre do poema.
                                  


           

Séraphine

Director:   Martin Provost  Guionista:   Martin Provost, Marc Abdelnour  Actor / Actriz:   Françoise Lebrun, Ulrich Tukur, Anne Benoit, Serge Larivière, Yolande Moreau       Película: Drama   Distribuida por:  Golem Distribución

Sinopse de Séraphine

En 1913, o coleccionista alemán Wilhelm Uhde, un dos primeiros compradores de Picasso, aluga unha casa en Senlis para dedicarse a escribir e descansar da vida parisina. A caseira mándalle unha muller da limpeza. Trátase de Séraphine, que ten nese momento 48 anos. Algún tempo despois, descobre un pequeño cadro pintado sobre madeira. Sorpréndese ao enteirarse de que a autora é a muller que limpa a súa casa. Así nace unha relación conmovedora e inesperada entre un marchante de vanguarda e unha mujer da limpeza visionaria.

"medindo as palabras" ...... Luís García Montero

             RESUMEN                                                                  RESUMO
No existe libertad que no conozca                             ( Non existe liberdade que non coñeza
ni humillación o miedo                                                 nin humillación ou medo
a los que no me haya doblegado.                                 aos que non me teña dobregado.
Por eso sé de amor,                                                       Por iso sei de amor,
por eso no medito el cuerpo que te doy,                      por iso non medito o corpo que che dou,
por eso cuido tanto las cosas que te digo.                   por iso coido tanto as cousas que che digo.)

                 Luís García Montero                                           -tradución libre do poema-

American Splendor

Ano: 2003. Xénero: Drama.

 SINOPSE: Harvey é un empregado dun hospital local de Cleveland. A Súa única escapatoria da monotonía diaria son as discusións cos compañeiros de traballo que abranguen temas tan dispares como a música, o declive da cultura americana, os novos sabores dos caramelos ou a vida en si mesma. Casualmente coñece a Robert Crumb, un deseñador de postais amante da música. Cando algúns anos despois, Crumb se fai famoso grazas aos seus cómics underground, a idea de que o cómic pode ser tamén unha expresión artística para adultos leva a Harvey a escribir a súa propia tira cómica. Así xorde "American Splendor", un retrato irónico do estilo de vida da clase obreira americana con todas as súas imperfeccións. Publicado por primeira vez en 1976, o cómic de American Splendor convertiu a Harvey nun autor de culto durante os anos 80.

O Cairo 678

                                    Título: El Cairo 678

Título orixinal: 678

Dirección: Mohamed Diab
País: Exipto
Ano: 2010
Data de estreno: 09/09/2011
Duración: 100 min.
Xénero: Drama
Reparto: Boshra, Nelly Karim, Maged El Kedwany, Nahed El Sebaï, Bassem Samra, Ahmed El Feshawy, Omar El Saeed, Sawsan  Badr, Yara Goubran, Ibrahim Salah
Web                           : www.themovie678.com
Distribuidora:              Golem Distribución
Productor                a: New Century Productions

 SINOPSE:  Tres mulleres enfróntanse de distinta maneira ao problema do acoso sexual en OCairo. Fayza (Bushra) cre no ollo por ollo. Seba (Nelli Karim) é unha deseñadora de xoias que ensina ás  mulleres de clase humilde a defenderse dos violadores. E, mentres tanto, Nelly (Nahed El Seba'i), sofre todo tipo de ameazas tras terse convertido na primeira muller exipcia que presenta unha demanda por acoso sexual. Xuntas iniciarán un movemento revolucionario...

A qué saben...as palabras? (Thomas Mann)

"...Tamén era un escritor notable que, no seus momentos de lecer, escribía contos na máis elegante prosa toscana; un mestre do idioma gentile -engadiu Settembrini, cheo de satisfacción e como deixando que as sílabas do seu idioma materno se fundisen lentamente sobre a súa lingua ao tempo que movía a cabeza dun lado ao outro-..."

                                       (A montaña máxica. Cap.IV.  Thomas Mann)

para saber máis sobre o autor, preme sobre o seu nome.

Palabras...as xustas! (Stefan Zweig)

"...O inesperado éxito dos meus libros provén, segundo creo, en última instancia dun vicio persoal, a saber:

que son un lector impaciente e de moito temperamento.Irrítame toda facundia, todo o difuso e vagamente exaltado, o ambiguo, o innecesariamente morboso dunha novela, dunha biografía, dunha exposición intelectual. Só un libro que se mantén sempre, páxina tras páxina sobre o seu nivel e que arrastra o lector até a derradeira liña sen deixarlle coller folgos, me proporciona un perfecto deleite. Nove de cada dez libros que caen nas miñas mans, atópoos sobrecargados de descricións superfluas, diálogos extensos e figuras secundarias inútiles, que lles quitan tensión e lles restan dinamismo."

                                                          (Stefan Zweig)

para saber máis sobre o autor, preme sobre o seu nome

Céline...esixencias da palabra

" Escribir é unha cousa moi difícil e esixe moita dedicación, para iso tes que pasar a vida agarrado a un libro "

                                  
                                           Louis-Ferdinand  Céline  (1894-1961)



para saber máis sobre o autor, preme sobre o nome polo que é coñecido (Céline)