Buscar este blog

sábado, 29 de septiembre de 2012

A palabra... en tea de xuízo


Título:   "Howl. La voz de una generación"
Título orixinal: Howl
País: USA
Estreno en USA: 24/09/2010
Produtora: WMA, Cinetic Media
Director: Rob Epstein & Jeffrey Friedman
Guión: Rob Epstein & Jeffrey Friedman
Reparto: James Franco, Paul Rudd, Mary-Louise Parker, Jeff Daniels, David Strathairn, Alan Alda, Jon Hamm

Sinopse...

"Biopic dun dos iconos da cultura norteamericana, o poeta Allen Ginsberg, bisagra entre o mundo beat dos 50 e o movemento hippie dos 60. Howl narra tres historias entrelazadas: o desenvolvemento dun histórico xuízo por obscenidade en 1957, as revelacións dun artista rebelde que racha barreiras para atopar o amor e a redención máis unha imaxinativa viaxe a través dunha profética obra maestra que sacudiu a toda unha xeración súmanse para crear un polifacético e multidisciplinar retrato de Howl (Ouleo), unha obra que se oiu en todo o mundo."


  Excelente película na que as reflexións sobre a literatura e a palabra se mesturan coa vida. Estupenda montaxe. Unha delicia para a razón e os sentidos...



(se queres ver un trailer da película, preme sobre a palabra "Sinopse")
(se queres saber máis sobre o poema que dá título á película, preme sobre sobre a palabra "howl" na primeira liña)



lunes, 24 de septiembre de 2012

lunes, 17 de septiembre de 2012

Ouhh: a palabra!!! .......... Manuel María

Non hai nada no mundo, nada
tan fondo, lúcido e fermoso
como a nidia claridade
da palabra.
Ouhh: a palabra!!!
Máxico paxaro deslumbrado,
floración da vida,
sangue caudal e luminoso,
marabillosa lembranza
do tempo feliz do paraíso,
certísima memoria do futuro.
Un ama até aos límites
o impenetrábel misterio
do silencio
e. para defendelo. usa
a forza poderosa da palabra.


(Os lonxes do solpor. Manuel María)

-para saber máis do autor, preme sobre o seu nome-

domingo, 9 de septiembre de 2012

Palabra de xornalista.... (Manuel Vicent)

"...Díganme se non é un aciago destino o do xornalista que, logo de ter estudado unha carreira, se ve na obriga de vencellar para sempre o seu talento literario ou o seu pensamento elaborado, con verbos e predicados moi escollidos, á traxectoria de políticos mediocres, que marcharán polo sumidoiro e en breve pasarán ao absoluto anonimato. Velaquí o dilema. Se escribes da política diaria as palabras máis fermosas que uses encheríanse de lixo; se tratas de fuxir desta miseria e sobes á ponte sobre ese río contaminado algúns insultarante con desprezo chamándoche poeta."


(tradución libre dun fragmento de "secuestro", artigo publicado por Manuel Vicent en El País o 9-9-2012)