Despois da revolución dos sobreviventes refuxiáronse cada quen
na súa burbulla. A xeración crecida baixo a sombra do fin dese experimento é crítica e cínica. Escoitan as historias dos pais e secretamente repróchanlles terlles escatimado os soños e só como herdanzas a desilusión, o desengano. A súa maneira de rebelarse é a apatía, o ensimesmamento, a pretensión do desinterese. É a xeración da tecnoloxía, a do mundo cibernético das mensaxes de texto, e as computadoras, conectados pero desconectados, afeitos á distancia e a se sacrificar no altar das profesións, o éxito empresarial, o diñeiro. Até os novos médicos, os xoves internos, carecían da vocación apaixonada polo oficio. El lembra a sensación de poder ao descubrir a verdade da ciencia, aínda a inexacta ciencia da medicina. Un chegaba a sentirse próximo aos Deuses, árbitro entre a vida e a morte. Os médicos noveis de agora decidían a súa especialidade conforme ao mercado, ao máis cotizado. (...)
-Tradución libre dun fragmento da novela El intenso calor de la luna, de Gioconda Belli -
No hay comentarios:
Publicar un comentario