o 3D da palabra: a metáfora ...(O carteiro de Neruda)

   "Neruda soltou a agarradoira do portón, e acariñou o queixelo.

-Mario Jiménez, á parte de Odas elementais teño libros moito mellores. É indigno que me sometas a todo tipo de comparacións e metáforas.

-Don Pablo?

-Metáforas, home!

-Que son esa-Es cousas?

   O poeta puxo unha man sobre o ombro do rapaz.

-Para aclararcho máis ou menos imprecisamente, son modos de dicir unha cousa comparándoa con outra.

-Déame un exemplo.

   Neruda mirou o seu reloxo e suspirou.

-Ben, cando ti dis que o ceo está chorando. Que é o que queres dicir?

-Que fácil! Que está chovendo, vaia.

-Ben, iso é unha metáfora.

-E, por que, se é unha cousa tan fácil, se chama tan complicado?

-Porque os nomes non teñen nada que ver coa simplicidade ou complicidade das cousas. Segundo a túa teoría, unha cousa pequeniña que voa non debería ter un nome tan longo como bolboreta. Pensa que elefante ten a mesma cantidade de letras que bolboreta e é moito máis grande e non voa -concluíu Neruda exhausto. Cun resto de ánimo, indicoulle a Mario o rumbo cara á enseada. Pero o carteiro tivo a prestancia de dicir:

-Carafio que me gustaría ser poeta!

-Home! En Chile todos son poetas. É máis orixinal que sigas sendo carteiro. Polo menos camiñas moito e non engordas. En chile todos os poetas somos un pouco cuóns.

   Neruda retomou a agarradeira da porta, e dispoñíase a entrar, cando Mario ollando o voo dun paxaro invisible, dixo:

-É que se fose poeta podería dicir o que quero.

                      (El cartero de Neruda, Antonio Skármeta)
    

Se queres máis información, preme sobre as palabras destacadas.