"A miña inxestión, ao primeiro, era tosca, orxiástica, descentrada, noxenta -dábame igual emprendela a dentelladas con Faulkner que con Flaubert-, pero axiña comecei a percibir sutís diferenzas. Decateime, ao principio, de que cada libro posuía un sabor distinto -doce, amargo, acedo, agredoce, rancio, salgado, ácido- e segundo foi pasando o tempo e os meus sentidos ganaban en agudeza, cheguei a captar o sabor de cada páxina, de cada frase e, finalmente, de cada palabra: todas traían canda si unha ordenación de imaxes, representacións mentais de cousas que eu descoñecía por completo, dada a miña limitada experiencia do chamado mundo real: rañaceos, portos, cabalos, caníbales, unha árbore florecida, unha cama sen facer, unha muller afogada, un rapaz voador, unha cabeza cortada, servos da gleba que erguen a cabeza ao escoitar o ouleo dun idiota, o asubío dun tren, un río, unha balsa, o sol entrando ao sesgo nun bosque de bidueiros, a man que aloumiña unha coxa núa, unha choupana na xungla, un monxe que está a morrer.
Ao comezo limitábame a comer, roendo e mastigando, tan feliz, seguindo os ditados do meu gusto. Pero axiña empecei a ler, un pouco por aquí, outro pouco por alá, nos bordos das miñas comidas. E segundo transcorría o tempo fun lendo máis e mastigando menos, para rematar pasando practicamente todas as horas de vixilia a ler e comendo só as marxes..."
(Firmin. Capítulo 2. Sam Savage)
No hay comentarios:
Publicar un comentario