Buscar este blog

jueves, 26 de marzo de 2015

Palabras... en Roma (Javier Reverte)


....E todas as campás de Roma resoan riseiras. E sinto alegría de estar aquí...

     Luns, novembro de 2013    

   Día frío, airado, de vento agreste que esfiaña a bandeira española que ondea na terraza da Academia. Nubes grises galopan polas alturas do ceo, sobre o Gianícolo. Pero no horizonte montañoso son brancas, agárranse aos cumes e crean a impresión de que o cordal Albano ten recibido as primeiras neves. Non dan ganas de pisar a rúa e quedo toda a mañá lendo e escribindo.
   Cando saio a comer, o ceo, por mor do aire frío, reloce como a folla dun coitelo recén afiado, mentres que o aire me corta o nariz. Roma brilla baixo a luz conxelada do mediodía. As gaivotas e as grallas xogan co aire, como avións, e as árbores de tronco livián forman unha triste ondada verde nas cadeiras do Gianícolo. Moi a miúdo sinto envexa dos paxaros e, con frecuencia, teño soños nos que aprendo a voar.
   Pero Roma resulta fermosa baixo a luz prateada do mediodía, como o rostro dunha muller antiga fuxido dun camafeo...



-Tradución dun breve fragmento de Un otoño romano, de Javier Reverte- 

-seguimos a voltas coas   figuras literarias... -        
-para reflexionar sobre algunhas figuras, podes usar esta ficha -