O tesouro.... nas Palabras ( Manuel Vicent )

Está abrindo o día. É a hora dos paxaros. Aos colexios e institutos chegan en bandadas mozos e nenos cargados coas súas mochilas. Eles non o saben, pero todos se dirixen á illa do tesouro. Pode que ignoren onde está ese mar e en qué consiste a travesía e qué clase de cofre repleto de moedas de ouro os espera realmente. O patio do colexio transfórmase, de súpeto, nun ruidoso embarcadoiro. Desde ese peirao cheo de mochilas cada alumno abordará a súa aula respectiva, que, se ben non o parece, trátase dunha nave lista para zarpar cada mañá. Na aula hai unha pizarra pulida onde o profesor, que é o temoneiro desta aventura, trazará todos os días o mapa desa illa da fortuna. Ciencias, matemáticas, historia, lingua, xeografía: cada materia ten un rumbo distinto e cada rumbo un enigma que haberá que descifrar. A travesía vai ser longa, azarosa, chea de escollos. Moitos destes nenos e mozos tripulantes nunca enxergarán as palmeiras, uns por escaseza de medios, outros por falta de esforzo ou mala suerte, pero ninguén lles pode negar o dereito a arribar felizmente á illa que sinalaron os mapas como final da travesía. Ese mar está inzado de piratas, que teñen o seu santuario na caverna do Goberno. Todas as medidas que un Goberno adopte contra o dereito dos estudantes a realizar os seus soños, recortes na educación, privilexios de clase, fanatismo relixioso, serán equivalentes ás accións brutais daqueles corsarios que asaltaban as rutas dos navegantes intrépidos, os expoliaban e despois os guindaban ao mar. Daqueles pequenos expedicionarios que embarcaron cara á illa do tesouro só os más afortunados chegarán a bo porto. Algúns soñarán con cambiar o mundo, outros conformaranse con levar unha vida a ras da existencia. Cando recén desembarcados pregunten onde se atopa o cofre do tesouro, o temoneiro diralles: estaba xa na mochila que cargabades ao chegardes por primera vez ao colexio. O tésouro é todo o que levades aprendido, os libros que tedes lido, a cultura que teñades acadado. Ese tesouro, que levades convosco, non será detectado por ningún escáner, cruzará libremente todas as alfándegas e fronteiras, e tampoco ningún pirata non volo poderá nunca arrebatar.

 -tradución do artigo de Manuel Vicent, titulado "Tesouro", publicado no  xornal El País.(13-10-2013)-

Palabras... para o tempo presente ? ( Luís Landero )

"Na escola de vila onde eu aprendín a ler e a escribir e a facer as catro regras, aló polo 1954, só había un libro, que era propiedade do mestre. O mestre poñíanolo aberto sobre o pupitre, para preservalo das nosas mans pecadoras, e nós iamos lendo nel, en voz alta e clara, e nunca pasabamos a outra frase ata que a anterior quedara ben dita, ben entoada e perfectamente comprendida. As palabras que non entendiamos, apuntabámolas, coa súa definición, no noso caderno, nunha sección que se chamaba "O meu vocabulario". Despois faciamos un ditado e a análise morfolóxica e sintáctica dunha frase. Isto é un substantivo, isto un adxectivo, isto un verbo, este é o suxeito, estes os complementos, iamos escribindo na sección correspondente do noso caderno. Todo alí era diáfano e elemental. A maioría daqueles escolares, como ocorrera tamén cos nosos maiores, non pasaron desa instrución primaria, mais aprenderon moi ben e para sempre a ler, a escribir, ademais dunhas nocións sólidas de aritmética. Entón, só os fillos de xente acomodada podían seguir estudando máis aló da escola. A educación, durante moitos anos, foi un privilexio, non un dereito. No tocante ao método didáctico, era moi sinxelo: o mestre ensinaba e ti traballabas e aprendías. As cousas acadábanse con esforzo, disciplina e paciencia. Esa era toda a súa vella e pobre pedagoxía. ..."

( tradución dun fragmento recollido do artigo, publicado en El País Semanal, titulado "Aprender lengua lleva toda una vida" por  Luís Landero )

Palabras ... para unha banda deseñada (Ardalén.Miguelanxo Prado)

   Di Miguelanxo Prado, autor de Ardalén -Premio Nacional de Cómic 2012-:

   "O cómic é unha linguaxe moi lenta. Non hai atallos. Sempre hai unha páxina en branco na que tes que ir viñeta a viñeta.

 Neste traballei a bo ritmo, creo que se o fixese con menos anos de experiencia tardaría o dobre..."

-cita recollida o 1-XI-2013 no xornal El País-

-para saber mais do autor do cómic, preme sobre o seu nome-