Palabras... "coma brasas"

Con estes pequenos traballos manuais e algunhas lecturas, vai pasando este verán amable... velaquí unhas mostras:

"Poeta ou non, eu cantarei as cousas
que na soleira de min mesmo agardan.
Alumarei con fachas de palabras,
ancho herdo meu, o mundo que me deron."
                                                                                       "Eí están, coma brasas contra a noite,
                                                                                       as vellas cousas, cheas de destinos.
                                                                                       Ollos que piden, de famentos nenos,
                                                                                       Ollos que esperan, dunha adoescente."
         "Galiza en min, meu Deus, pan que me deron,
         leite e centeo e soño e lus de aurora!
         Longa rúa da mar, fogar da terra,
         i esta crus que nos mide de alto a baixo"
                                                                                              "Con este alento, eu lles darei ás cousas
                                                                                              o drama cheo que lles nega a vida:
                                                                                              dareilles rostos, para que se conozan,
                                                                                              palabras lles darei pra que se entendan..."
         

  -o poema, de Xosé Mª Díaz Castro, titúlase "COMA BRASAS"-      
  -para saber máis do autor, preme sobre o enlace-