“...Pensemos qué pasaría na gran
literatura se tivese que limitarse ás leccións edificantes. Se
cadra debemos cambiar ao pederasta de Lolita por
unha tía cariñosa.
E darlle a Madame Bobary unha
vida sexual sa e satisfactoria. E no canto do executivo asasino en
serie de American psycho, teríamos
que poñer a un xardineiro macrobiótico. Absurdo? E por que non é
absurdo cos nenos? Non confiamos neles?
Non.
Non confiamos en nós mesmos.
O
férreo control de contidos editoriais infantís non protexe aos
nenos, senón aos pais. Temos medo das preguntas incómodas.
Asústanos ser incapaces de explicar por qué eses pais abandonan os
seus fillos ou esas madrastras son malas (anque durante séculos
abondou a frase “porque é un conto, fillo”).
En
definitiva, temos medo de falar cos nosos propios fillos. Pero
xustamente para iso se fan os libros: para pensar, imaxinar e
discutir.
Se
eliminamos dos libros todo o que nos pareza inapropiado, non
salvaremos aos nosos fillos das malas ideas. Pola contra,
volverémolos incapaces de recoñecelas. O que si lograremos é que
os rapaces abandonen a lectura e se entreguen á PlayStation, onde
poden matar a unha morea de xente sen que ninguén se queixe.”
(tradución dun fragmento de "Cuentos para niños malos". SANTIAGO RONCAGLIOLO. El país semanal 15-12-2013)
-Para saber máis sobre as obras citadas e/ou sobre o autor do artigo...preme sobre os respectivos enlaces-
No hay comentarios:
Publicar un comentario