Buscar este blog

domingo, 16 de octubre de 2011

ese humilde cristal...a palabra

" 1.  Ao me cruzar con dúas empregadas da limpeza no aeroporto de Barcelona, escoito que unha lle di á outra: <Se está limpo, non se decata ninguén; pero se está sucio, nótao todo o mundo>. Coa escritura ocorre algo semellante: se unha frase está ben escrita, non o nota ninguén, ou apenas o nota quen ten a teima diabólica de escribir frases; pero se está mal escrita, nótao todo o mundo. Para o lector, a escritura debe ser coma o vidro dunha fiestra, que está aí sen que se note, e que non chama a atención sobre si mesmo, senón sobre o que transparenta (un cristal que chama a atención sobre si mesmo non é un humilde cristal, senón unha vaidosa vidreira); claro está, isto é só unha impresión, e ademais falsa -a escritura non transparenta a realidade: créaa-, pero é unha impresión necesaria: nese feitizo consiste parte importante do encantamento da literatura. Polo demais, dá moita paz espiritual sentirse unha empregada da limpeza.  ... "

                      (Éxito total. Javier Cercas.El país semanal,16-10-2011)




No hay comentarios: